مقدمه:پری ایمپلنتیت ضایعه التهابی غیرقابل برگشتی است که به وسیله پلاک میکروبی ایجاد شده و در آن علاوه بر نسج نرم اطراف ایمپلنت، استخوان حمایت‌کننده آن نیز درگیر می باشد. تعدادی از سیتوکینها در بیماریهای اطراف ایمپلنت افزایش می یابد و مدیاتورهای التهابی که معمولا در پری‌ایمپلنتیت ردیابی می شوند، سبب فعال شدن استئوکلاستها و تحلیل استخوان می‌گردند. هدف از این مطالعه، مقایسه سطح IL-23 در بیماران دارای پری-ایمپلنتیت و افراد دارای بافت پری ایمپلنت سالم بود. مواد و روشها: در این مطالعه بالینی، 19 بیمار دارای پری‌ایمپلنت و 19 بیمار دارای بافت پری ایمپلنت سالم انتخاب شدند. از مایع شیار لثه ای سالکوس (پاکت ایمپلنت) بیماران توسط کن کاغذی نمونه گیری شد. نمونه ها داخل ویالهای ترانسفر قرار داده شد و در آزمایشگاه توسط دستگاه الایزاریدر مقدار IL-23 آنها مشخص شد. همچنین رابطه میزان خونریزی و عمق پروبینگ و تشکیل چرک با سطح IL-23 نیز بررسی شد. داده ها توسط آزمونهای t مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها:میزان سطح IL-23 در بیماران پری ایمپلنتیت به طور معناداری بیشتر از افراد دارای بافت پری- ایمپلنت سالم بود. (001/0 P <). بین مقدار IL-23 با عمق پروبینگ (008/0= P)، میزان خونریزی (01/0= P ) و تشکیل چرک (001/0<P) در گروه بیمار رابطه مستقیم و معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: میزان IL-23 در مایع شیار لثه ای افراد مبتلا به پری-ایمپلنتیت نسبت به افراد سالم بالاتر است. عمق پاکت، میزان خونریزی و ترشح چرک با IL-23 رابطه مستقیم دارند. بنابرین شاید بررسی سطح IL-23 بتواند در تشخیص پری ایمپلنتیت یا سیر آن مورد استفاده قرار گیرد.