ΣΚΟΠΟΣ Η παθογένεια της σαρκοείδωσης θεωρείται ότι καθορίζεται από την απορρύθμιση της Τ κυτταρικής ανοσίας. Παρόλα αυτά, μελέτες έχουν δείξει ότι ασθενείς με σαρκοείδωση παρουσιάζουν αυξημένη χυμική ανοσιακή απάντηση η οποία χαρακτηρίζεται από αυξημένο αριθμό κυκλοφορούντων ανοσοσφαιρινών και αυτόαντισωμάτων. Ωστόσο, η συμμετοχή των Β-κυττάρων στην παθογένεια της σαρκοείδωσης δεν έχει διερευνηθεί επαρκώς. Η ομοιόσταση των Β-κυττάρων επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τον παράγοντα ενεργοποίησης των Β-κυττάρων (BAFF) ο οποίος δρά μέσω του υποδοχέα BAFF (BAFFR) και του διαμεμβρανικού ενεργοποιητή και ρυθμιστή ασβεστίου και του αλληλεπιδρών με τον συνδέτη κυκλοφιλίνης (TACI). Σκοπός της μελέτης ήταν ο καθορισμός της κατανομής των υποπληθυσμών των περιφερικών Β-κυττάρων στο αίμα, ο καθορισμός της έκφρασης των TACI και BAFFR στα Β-κύτταρα, καθώς και των επιπέδων των ανοσοσφαιρινών σε ασθενείς με σαρκοείδωση.ΥΛΙΚΟ Εβδομήντα ένας ασθενείς με σαρκοείδωση και αντίστοιχος αριθμός υγιών εθελοντών συμπεριλήφθηκαν στην μελέτη. Συλλέχθηκε περιφερικό αίμα κατά την ένταξή τους στη μελέτη. Από όλα τα άτομα της μελέτης απομονώθηκε γενετικό υλικό καθώς και ορός.ΜΕΘΟΔΟΙ Η έκφραση των υποδοχέων TACI και BAFFR, μέσω των μονοκλωνικών αντισωμάτων αντι-CD267 (Abcam, κλώνος:1α1) και αντι-CD268 (Clone:11C1, BioLegend), καθώς και ο ανοσοφαινοτυπικός χαρακτηρισμός των κυττάρων του περιφερικού αίματος πραγματοποιήθηκε με κυτταρομετρία ροής. Η ανίχνευση των παραλλαγών V220A, P251L του γονιδίου TNFRSF13B/TACI έγινε με πρωτόκολλο PCR-RFLP. Ο προσδιορισμός της συγκέντρωσης των ανοσοσφαιρινών έγινε με ανοσονεφελομετρία. Η αναζήτηση συσχετίσεων έγινε με τη χρήση μονοπαραγοντικής λογιστικής παλινδρόμησης. Η σύγκριση των συνεχών μεταβλητών έγινε με μη παραμετρική δοκιμασία U των Mann-Whitney και τον συντελεστή συσχέτισης r κατά Spearman, με τη χρήση του λογισμικού προγράμματος SPSS (v10.0). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Οι απόλυτοι αριθμοί και τα ποσοστά των μνημονικών Β-κυττάρων που έχουν (CD19+CD27+IgD-) ή δεν έχουν μετέλθει ισοτυπική μεταστροφή (CD19+CD27+IgD+) βρέθηκαν να είναι σημαντικά μειωμένοι, ενώ η συχνότητα των παρθένων (CD19+CD27-IgD+) Β-κυττάρων βρέθηκε να είναι σημαντικά αυξημένη. Η έκφραση του TACI και του BAFFR δεν παρουσίασε διαφορά ανάμεσα στους ασθενείς και στους υγιείς εθελοντές ενώ παρατηρήθηκε μια σημαντική μείωση στον απόλυτο αριθμό των Τ και Β-κυττάρων η οποία δεν σχετιζόταν με την θεραπευτική αγωγή.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Τα αποτελέσματά μας υποδηλώνουν διαταραγμένη ομοιόσταση των περιφερικών B-κυττάρων σε ασθενείς με σαρκοείδωση. Αναγκαίες κρίνονται περαιτέρω λειτουργικές μελέτες πάνω στο σηματοδοτικό μονοπάτι των TACI και BAFFR, έτσι ώστε να αποσαφηνιστεί ο ρόλος τους στην παθογένεια της σαρκοείδωσης.