افزایش روزافزون جمعیت همگام با معضل بحران جهانی منابع آب شیرین، استفاده از منابع آب نامتعارف در بخش کشاورزی، به عنوان بزرگترین مصرفکنندهی آب شیرین، به ویژه در مناطق خشک و نیمهخشک را ضروری میسازد. به همین دلیل، در این پژوهش، در قالب یک طرح آماری بلوک کامل تصادفی در سطح مزرعه، تأثیر چهار شیوه آبیاری شامل آبیاری با شیارثابت با آبغیرشور (FF)،آبیاری با شیار ثابت با آب شور (SS)، آبیاری با شیار یکدر میان ثابت با آب شور و غیرشور (FFS) و آبیاری باشیار یک در میان متغیر با آب شور و غیرشور (AFS) بر میزان عملکرد، جذب آب و عناصر غذایی مهم و تجمع نمک در خاک مورد بررسی قرار گرفت. مجموع تبخیر-تعرق در کل فصل کشت در تیمار شاهد برابر با 2/901 میلیمتر بوده و مقدار آن در تیمارهای AFS، FFSو SSدر حد معنیداری در سطح پنج درصد و به میزان 3/6، 9/9 و 3/12 درصد کمتر از تیمار شاهد بود.علیرغم کاهش معنیدار در میزان بیوماس کل در تیمارهای FFS (Mg ha-1 34/6) و SS (Mg ha-117/5) در مقایسه با تیمار شاهد (Mg ha-1 89/7)، حفظ بیوماس کل در حد مطلوب در تیمار AFS (Mg ha-1 7/7) باعث 2/13 و 8/33 درصد افزایش کارآییمصرف آب در این تیمار در مقایسه با تیمارهای FFS و SS شد. اگرچه اعمال تیمارهای SS و FFS باعث کاهش معنیدار جذب عناصر غذایی شد، اختلاف معنیداری بین مجموع کل نیتروژن، پتاسیم و فسفر جذب شده در تیمار AFS ( به ترتیب، 3/150، 6/129 و 4/21 کیلوگرم در هکتار)در مقایسه با تیمار شاهد (نیتروژن 9/160، پتاسیم 8/134 و فسفر 4/21 کیلوگرم در هکتار) مشاهده نشد. میزان تجمع نمک در محدوده ریشه در تیمار AFS نیز کمتر از مقدار آن در تیمارهای SSو FFSبود. لذ، استفاده از این شیوه آبیاری، ضمن کاهش 3/6 درصد در آب مورد نیاز در کل فصل رشد و تامین 50 درصد آن از منابع آب شور و کاهش میزان کود مورد نیاز، زمینه حفظ منافع اقتصادی و زیستمحیطی در کشاورزی آبی در منطقه را فراهم میآورد.