آنزیم های هیستون استیلاز و داستیلاز با استیله و داستیله کردن هیستون های موجود در ساختار کروماتین در تقسیم سلولی نقش مهمی را ایفا می کنند. امروزه گزارشاتی مبنی بر رابطه ی مستقیم این آنزیم با بسیاری از اعمال حیاتی سلول همانند تکثیر و جدا شدن، افتراق و همچنین سیگنال سلولی وجود دارد که طی اختلال در مرحله ی استیلاسیون هیستون ها ظهور برخی از بدخیمی ها همانند برخی از سرطان ها اجتناب ناپذیر است. در این تحقیق بررسی اثر مهاری یک سری از مشتقات 3-ایزوتیازولون مد نظر قرار گرفت. برای سنتز ایزوتیازولون های فاقد حلقه ی اکسازولیدینون از حلقوي كردن دي تيو دي پروپيوناميد در حضور سولفوریل کلراید به نسبت 3 به 1 استفاده گردید كه دی تیو دی پروپیونامید ها از واكنش دي تيو دي پروپيونيل كلرايد با مشتقات آنيلين در حضور محلول سدیم هیدروکسید 25 درصد استفاده گردید. در تهیه دسته ی دوم که دارای حلقه ی اکسازولیدینون باشند از واكنش استرهاي مزيلات اكسازوليدين-2-ان با 3-ايزوتيازولون در دي متيل فرماميد در حضور سديم هيدريد استفاده گرديد. براي تهيه مزيلات ها از واكنش متان سولفونيل كلرايد با مشتقات هيدروكسي متيل اكسازوليدينون استفاده گرديد كه خود از حلقوي كردن اتيل كاربامات هاي حاصل از واكنش مشتقات مختلف آنيلين با اتيل كلروفرمات تهیه شدند و در نهایت با استفاده از کیت فلورسانس فعالیت آنزیم بعد از مجاورت با ترکیبات اندازگیری شد. نتایج نشان می دهد ایزوتیازولون های فاقد حلقه اکسازولیدینون بیشترین درصد مهار را انجام می دهند شود و محدوده ی IC50 از 2/1تا 7/4 رانشان می دهند. مشتق دارای فلوئور بیشترین اثر مهار کنندگی با 2/1 =IC50 میکرو مولار و مشتق بدون استخلاف در این ناحیه دارای کمترین قدرت مهارکنندگی با IC50 در حدود 7/4 میکرومولار نشان می دهد و تمامی مشتقات دارای حلقه ی اکسازولیدینون دارای ضعیف ترین اثر مهارکنندگی ( بالاتر از 10 میکرو مولار) می باشند. نتایج حاصله برای ایزوتیازولون های فاقد حلقه ی اکسازولیدینون نشان می دهد که وجود استخلاف در ناحیه پارا حلقه ی فنیل متصل به اتم نیتروژن حلقه ی ایزوتیازولون باعث افزایش اثر می شود ولی حضور گروهای بالک مثل حلقه اکسازولیدینون باعث کاهش شدید اثر می شود که احتمالا به دلیل ممانعت فضائی و قرار نگرفتن دقیق مهارکننده در جایگاه فعال آنزیم می باشد.
Acetylation of histone and non-histone proteins of chromatin which is infleneced by the action of histone acetyltransferases (HATs) and histone deacetylases(HDACs) controls modifications of chromatin structure, gene expression and hence activity of the resulting proteins. Imbalance between histone acetylation and deacetylation can result in a variety of disease states, including several types of cancers. In the current study a number of 2-(4-substituted phenyl)-3(2H)-isothiazolone derivatives and isothiazolyl oxazolidinones were tested for their inhibitory effect on P300 HAT. Phenyl isothiazolones were prepared through the reaction of sulfuryl chloride with appropriate dithiodipropionamides which in turn were obtained by the reaction of dithiodipropionyl chloride with the corresponding amines. 5-((3-Oxoisothiazol-2(3H)-yl)methyl)-3-phenyloxazolidin-2-ones were synthesized by nucleophilic displacement of the mesylate esters of 1,3-oxazolidin-2-ones with 3(2H)-isothiazolones. All mesylates were prepared through the reaction of methanesulfonyl chloride with 5-hydroxymethyl-2-oxazolidinones which were prepared by alkylation-cyclization of carbamates with glycidyl butyrate in the presence of tetrahydrofuran solution of n-butyllithium at -78 °C. Carbamates were made by the reaction of the corresponding arylamines with ethyl chloroformate. Histone acetyl transferase inhibition was assessed using a commercially available fluorescent HAT activity assay kit. Phenyl substituted chloro-isothiazolne derivatives showed the highest P300 HAT inhibition activity with the IC50 values in the range of 1.2-4.7 µM. 5-Chloro-2-(4-fluorophenyl)isothiazol-3(2H)-one was the most potent inhibitor of P300 (IC50 = 1.2±0.1 µM). The lowest activity among phenyl isothiazolones was observed by the compound without any substitution at para position of phenyl ring. Phenyl oxazolidinone derivatives of isothiazolones showed weak inhibitory effect (IC50>10 µM). Results of this study indicated that the presence of p-substituted(e.g fluoro) phenyl moiety on the nitrogen atom of isothiazolone lead to better inhibition of HAT in comparison to bulkier oxazolidinone group. It seems that the observed anticancer effect of these isothiazolyl oxazolidinones could be attributed to their interaction with a different target.