هدف از این پژوهش بررسی نقش حفاظت بر ویژگی های کمی و کیفی گونه اوری در جنگلهای رودبار استان گیلان بود. بدین منظور، دو منطقه حفاظت شده ونشده (تخریب توسط دام و انسان) در جنگلهای فوقانی رودبار بررسی شدند. در مجموع 40 قطعه نمونه 1000 متر مربعی (20 قطعه نمونه در منطقه حفاظت شده و 20 قطعه نمونه در منطقه حفاظت نشده) به روش تصادفی- سیستماتیک و با استفاده از شبکه آماربرداری 100 × 100 متر در خرداد 1394 برداشت شدند. نتایج نشان داد که تعداد درختان در هکتار، میانگین قطر برابر سینه، مجموع سطح مقطع برابر سینه، ارتفاع گیاه، حجم و زادآوری گونه اوری در منطقه حفاظت شده به صورت معنی‌داری بیشتر از منطقه حفاظت نشده است. سایر گونه‌های درختی اختلافی بین دو منطقه نداشتند. تراکم گونه‌های درختچه‌ای آلوچه (Pronus spinosa)، ولیک (Crataeogus microphylla) و زرشک (Berberis integgerima) در منطقه حفاظت نشده به طور معنی‌داری بیشتر از منطقه حفاظت شده بود. همچنین، کیفیت تاج و تنه پایه‌های اوری نیز در منطقه حفاظت شده بهتر از منطقه تخریب شده بود. با توجه به اینکه درختان اوری نقش مهمی در بخش‌های فوقانی جنگل دارند، حفظ این گونه ارزشمند و تداوم برنامه‌های خروج دام و جنگل‌نشینان از رویشگاه‌های طبیعی آن ضروری بنظر می رسد.