یکی از تغییرها و معیارهای نسبی تمرین که کمتر مورد توجه قرارگرفته و از فاکتورهای ضروری تمرین به‌ویژه هنگامی‌که هدف تمرین افزایش استقامت قدرتی باشد، استراحت بین ستها است. پژوهش حاضر باهدف بررسی اثر 4 فاصله استراحتی متفاوت بر استقامت قدرتی در نوبتهای پیاپی با باری معادل 75%1RM انجام شد. بدین منظور 16 ورزشکار جوان (سن 24/319/37±سال، قد 25/5178/38±سانتی‌متر، وزن 91/770/81± کیلوگرم) به شکل تصادفی انتخاب و برای اجرای تحقیق آماده شدند. همه آزمودنیها 9 جلسه تمرین پرسسینه و پرس پا را بافاصله استراحتی 48 ساعت از یکدیگر انجام دادند. در جلسه اول یکتکراربیشینه اندازهگیری شد و از جلسه 2 تا 9 در هر جلسه چهار نوبت حرکت پرسسینه و پرس پا با باری معادل 75%1RM تا سرحد خستگی اجرا شد. در هر جلسه یکی از فواصل استراحتی 30، 90، 210، 270 ثانیهای بین نوبتها به‌طور تصادفی استفاده شد و تعداد نیز تکرارها ثبت گردید. از آزمون تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی بنفرونی برای تجزیه‌وتحلیل استفاده شد.نتایج نشان داد میانگین تکرارهای حرکت پرسسینه و پا در 4 فاصله استراحتی در مقایسه با (پیشآزمون) کاهش معناداری یافت. همچنین توانایی حفظ تکرارها با فاصله استراحتی 270 ثانیه در مقایسه با فواصل استراحتی 30، 90، 210 ثانیهای به‌طور معناداری بیشتر بود.نتایج مؤید آن است که توانایی حفظ تکرارها به فاصله استراحتی بین ستها بستگی دارد، لذا بهمنظور افزایش مقدار کار انجام‌شده و استقامت قدرتی، استفاده از فواصل استراحتی بین 210 الی 270 توصیه میشود.