گل‌خورک‌ماهیان از نظر مطالعات بیولوژیک و اکوتوکسیکولوژیک دارای اهمیت هستند و قابلیت معرفی به عنوان نشانگر زیستی برای پایش محیط‌زیست و بررسی اکوسیستم‌های گلی و مانگرو در نواحی گرمسیری و نیمه‌گرمسیری را دارند. برای شناسایی دقیق گونههای گل‌خورک موجود در آب‌های سواحل بوشهر از روش بارکدینک استفاده شد. این روش، قابلیت شناسایی سریع ویژگی‌های تاکسونومی گونه‌ها را دارد و اطلاعات فراوانی را در این زمینه ارایه می‌نماید. نمونه‌های گل‌خورک از چهار ناحیه: گناوه، جزیره شیف، دلوار و مند در استان بوشهر جمع‌آوری و بررسی شد. سه گونه: Boleophthalmus dussumeri، Periophthalmus waltoni و Scartelaos teneus از نظر مورفولوژیک، شناسایی شد. به منظور بارکدینگ، ناحیه سیتوکروم اکسیداز C میتوکندریایی در ماهی گل‌خورک توالی‌یابی شد. آنالیز توالی COI مربوط به ده نمونه از هر گونه نشان داد که سه گونه B. dussumeri، P. waltoni و S. teneus با اختلاف ژنتیکی (8/17 درصد) وجود دارد که بیشترین اختلاف ژنتیکی مربوط به دو گونه B. dussumeri و P. waltoni به میزان 1/19 درصد وکمترین اختلاف ژنتیکی مربوط به دو گونه P. waltoni و S. teneus به میزان 8/11 درصد بود. این میزان از اختلاف ژنتیکی، وجود سه گونه از ماهیان گل‌خورک در سواحل استان بوشهر را تأیید می‌کند. مقایسه و ترسیم درخت فیلوژنتیک توالی COI با سایر گونههای گل‌خورک‌ماهیان، این گونه‌ها را در شاخه‌های هم‌جنس خود قرار می‌دهد. به طور کلی، نتایج مولکولی، وجود سه گونه از ماهیان گل‌خورک را در سواحل استان بوشهر تأیید می‌کند. همچنین، داده‌های مولکولی و فیلوژنتیک منطبق بر رده‌بندی مورفولوژیک این گونه‌ها است.