کشتی‌چسب‌ها از جمله مهمترین و فراوان‌ترین جانوران چسبنده بسترهای سخت مخصوصا در نواحی جزرومدی هستند. در این پژوهش تأثیر نوع بستر بر میزان نشست‌کشتی چسب Amphibalanus improvisus در طی یک سال به صورت ماهانه در منطقه بندر امیرآباد دریای خزر در سال 93-92 مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه، پنج نوع بستر شامل پنل‌های PVC، چوب، پلکسی (شیشه پلاستیک) آغشته به عصاره کشتی‌چسب بالغ، پلکسی صاف و پلکسی خشن در ابعاد 10×10 سانتی‌متر انتخاب شد. پنل ها با 10 تکرار برای هر نوع بستر به صورت افقی در عمق یک متری از سطح آب قرار داده و ماهانه با بسترهای جدید جایگزین شدند. تعداد کشتی‌چسب‌های چسبیده شده بر روی هر بستر شمارش و سپس زیتوده (وزن خشک)، میزان رشد (وزن به ازای هر فرد) و میزان ماده آلی و غیرآلی نمونه‌ها در هر ماه ثبت و محاسبه شد. نتایج نشان داد که تراکم کشتی‌چسب‌ها بر روی پنل‌های PVC با اختلاف معنی‌داری بیشتر از دیگر بسترها است) 01/0(p<، همچنین بیشترین تراکم کشتی‌چسب‌ها در ماه آذر مشاهده شد. این در حالی است که در ماه بهمن در همه‌ی بسترها میزان نشست بسیار ناچیز بود. نتایج همچنین نشان داد که بیشترین میزان رشد و کمترین نسبت ماده آلی به غیرآلی (گوشته به پوسته) در تابستان صورت گرفته است. نتایج آنالیز رگرسیونی نشان داد که دما عامل مهمی در رشد کشتی‌چسب‌هاست. نتایج این تحقیق علاوه بر اطلاعات پراکنش زمانی لارو کشتی چسب ها، در انتخاب جنس و نوع بستر مناسب در ساخت سازه‌های دریایی کاربرد فراوانی دارد.
طی فرایند پروش میگو آلاینده های مختلفی تولید و به همراه پساب از استخرهای پرورش خارج می شود. در این پژوهش تاثیرات سایت پرورش میگو شیف در استان بوشهر بر کیفیت آب خروجی از استخرها و نیز بر برخی از خصوصیات زیستی کشتی چسب Amphibalanus amphitrite و اویستر Saccostrea cucullata که در مجاورت این سایت حضور دارند مورد بررسی قرار گرفت. بر طبق نتایج، فرایند پرورش میگو باعث کاهش کیفیت آب می شود. دما، شوری، نیتروژن کل، فسفر کل، آمونیاک و کلروفیل a در کانال خروجی اختلاف معنی داری با مقادیر ثبت شده برای این فاکتورها در کانال ورودی نشان دادند. میانگین نیتروژن کل (میلی گرم بر لیتر)، فسفر کل (میلی گرم بر لیتر) و کلروفیل a (میکروگرم بر لیتر) در آب ورودی به ترتیب 0/03±0/78، 0/01±0/07 و 0/76±11/83 به ثبت رسید که در ابتدای کانال خروجی به ترتیب به 0/30± 2/57، 0/03 ± 0/20 و 0/33 ± 17/16 و در انتهای کانال خروجی به ترتیب به 0/03 ± 2/38، 0/0 ± 0/15 و 0/68 ± 16/31 رسید. تراکم کشتی چسب ها در ابتدای کانال خروجی به طور معنی داری بالاتر از تراکم این گونه در کانال ورودی بود درحالی که تفاوتی بین تراکم اویسترها در ایستگاه های مختلف دیده نشد. با این وجود طول و وزن اویسترها و کشتی چسب های ساکن در کانال خروجی به طور معنی داری بالاتر از افراد هم گونه در کانال ورودی بود. به نظر می رسد افزایش بار مواد آلی در استخرها و در نتیجه در پساب خروجی با افزایش مواد غذایی در دسترس برای این دو گونه صافی خوار باعث افزایش تراکم کشتی چسب ها و طول و وزن هر دو گونه در مقایسه با ایستگاه شاهد (کانال ورودی) شده است.