زمينه و هدف: اصلاح انحراف زانو در بيمارانی که دچار ژنوواروم دردناک و بدون سابقه بيماری ديگری در زانو هستند، لازم می‌باشد. به کمک عمل استئوتومی در قسمت ابتدايی سر استخوان درشت نی(HTO=High Tibial Osteotomy) اين اصلاح امکان‌پذير می‌گردد. هدف اين مطالعه گذشته‌نگر، بررسی نتايج طويل المدت درمان بيمارانی است که انحراف داخلی مفصل زانو(Geno-varum) همراه با درد در موقع راه رفتن يا بالا رفتن از پله دارند. روش بررسی: از سال۱۳۶۰ الی ۱۳۸۰، تعداد ۲۷ عمل استئوتومی در 20 بيمار دچار درد قسمت داخلی زانو که دارای انحراف زاويه مفصل به داخل بودند (Symptomatic Genovarum)، انجام شده است. در اين بيماران که در رده سنی ۱۸ تا۳۰ سال(به طور متوسط ۲۴ سال) قرار داشتند، عمل استئوتومی استخوان در قسمت ابتدايی سر استخوان درشت‌نی انجام شده است. زمان پيگيری بيماران، 12-2 سال (متوسط 7/6 سال) بود. نتايج طولانی مدت آن از نظر کنترل درد، احتمال عود و پايداری علايم راديولوژيکی بررسی شده است. انجام استئوتومی در اين بيماران به روش گنبدی شکل و با حالت تغيير يافته روش Modified Maquet’s barrel-vault Dome shape انجام شده و سپس با دستگاه فيکساتور خارجی ثابت گرديده است. بررسی‌های بالينی و پرتوشناختی قبل و بعد از عمل جراحی در همه بيماران، انجام شده و با روش Knee Society Score از نظر کاهش درد و فعاليت طبيعی زانو مورد بررسی قرار گرفته است. يافته‌ها: 14 بيمار با ۲۱ استئوتومی پيگيری و بررسی شده‌اند. برحسب درجه‌بندی Knee Society Score، رتبه بيماران از مقدار ۲۰ قبل از عمل به رتبه ۴۵ افزايش يافته و حد متوسط زاويه Varus از 5/17 به ٥/٥ درجه valgus تغيير نموده است. نتيجه‌گيری: اصلاح ژنوواروم دردناک در افراد جوانی که هيچ بيماری ديگری در زانو ندارند، نتايج رضايت بخشی از نظر بهبود علايم بالينی و احتمالا جلوگيری از شروع زودرس استئوآرتريت به همراه دارد. روش استئوتومی گنبدی شکل و بخصوص ثابت کردن آن باExternal Fixation Compressive، روش مناسب، کم خرج و منحصر به فرد از نظر امکان شروع زودرس حرکات مفصل، است.