کبک دری، به عنوان یک گونة به طور عمده غیرمهاجر، شاخص مناطق کوهستانی مرتفع محسوب میشود. این گونه در ارتفاعات مناطق شمالی، شمال غرب و غرب کشور پراکنش دارد. جمعیت کبک دری در سالهای اخیر به واسطة عوامل متعددی مانند تخریب زیستگاه، شکار غیرقانونی و چرای بیش از حد در زیستگاهها با روند کاهشی رو به رو بوده است. بنابراین، شناسایی و حفاظت از لکههای زیستگاهی به نسبت بزرگ به منظور تأمین نیازهای حیاتی جمعیتهای این گونه اهمیت ویژهای دارد. در این پژوهش، مطلوبیت زیستگاه کبک دری در استان چهارمحال و بختیاری (به عنوان یک منطقة دربرگیرندة سیماهای سرزمینی اغلب کوهستانی) مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس یافتهها، ارتفاع از سطح دریا (3/44%)، بارش سالیانه (19%)، شیب (2/17%) و رد پای انسان (5/8 %) به عنوان مهمترین متغیرهای مؤثر بر مطلوبیت زیستگاه کبک دری در این استان شناسایی شدند. این گونه به طور بالقوه میتواند در گسترة ارتفاعی حدود 1700 متر تا بیش از 4100 متر حضور داشته باشد. با این وجود، فقط در حدود 81/0 درصد از زیستگاههای مطلوب کبک دری در گسترة ارتفاعی بین 1700 تا 2000 متر قرار گرفت. در حدود 4/19 درصد از سطح استان به عنوان زیستگاه مطلوب برآورد شد. تنها در حدود 8/15 درصد از زیستگاههای مطلوب در محدودة مناطق حفاظت شده قرار میگیرد. علاوه بر این، لکههای زیستگاهی بزرگ و به نسبت یکپارچه به ویژه در غرب و شمال غرب استان شناسایی شدند که در گسترة مناطق حفاظت شده قرار نمیگیرند. از سوی دیگر، مزاحمتهای انسانی مانند سکونتگاهها، جادهها، چرای دامها و برداشت گیاهان دارویی منجر به محدودیت و تجزیة بیشتر زیستگاههای مطلوب شدهاند. به منظور دستیابی به یک ارزیابی بهتر در زمینة تأثیر تجزیة زیستگاهها بر جمعیتهای کبک دری توصیه میشود توانایی پراکنش این گونه بررسی شود. با توجه به آشیان بومشناختی ویژه، کبک دری میتواند به عنوان یک گونة چتر یا پرچمدار در کوهستانهای مرتفع معرفی شود.